Hoe de langste divisiewedstrijd opeens geen OD meer was
Een week na de tweede plek in Stiens mochten de dames en heren van de eerste divisie voor de alweer 1-na-laatste wedstrijd starten in het wonderschone Holten. Voor de dames was het in de aanloop nog even puzzelen hoe het team eruit zou zien door ziekte en (gemeende) onfitheid in het team. Uiteindelijk kregen we versterking in de vorm van Jorinde uit de 2e divisie, zodat zij met haar sterke zwemmen ons gemiddelde zwemniveau flink kon opkrikken.
Om half één zaterdagmiddag stonden Franciska, Anne, Jorinde en Nicole bij de inschrijving in Holten, waar gelukkig een grote tent stond – de regen kwam met bakken uit de lucht… Het concept ‘pechbui’ zou de rest van de dag een belangrijk wedstrijdelement vormen. De massale triathlon in Holten maakte wel indruk. Een goed geoliede inschrijfmachine, twee verschillende wisselzones, ongeveer 100 startseries en vooral ook heel wat ultra-snelle internationale triathleten die door de fiets-loop-wisselzone gezoefd kwamen toen wij – in een droog kwartiertje – onze loopspullen klaar gingen zetten.
De zwem-fiets-wissel zou een eindje verderop plaatsvinden, dus nog een pechbuitje later fietsten we met zijn vieren richting de Domelaar. Ook daar hebben we maar weer even in de omkleed-(schuil-)tent gestaan, maar – alsof de organisatie rekening gehouden had met schuilkwartiertjes – het tijdsschema voor onze start was riant, dus er was nog steeds genoeg tijd om zonder al te veel stress alle spulletjes klaar te zetten.
De start was vanaf een ponton, in een brede lijn, en omdat we de eerste plek in het klassement hadden mochten wij als eerste een mooi startplekje uitkiezen – gaaf! Wat last-minute spanningsgiecheltjes en pang – dat was het startschot alweer. Jorinde zwom er als een speer vandoor, Franciska en Nicole gingen mooi gelijk op, en ook Anne handhaafde zich goed in al het zwemgeweld. We moesten twee rondjes zwemmen met een stukje rennen tussendoor. Weer over de ponton, en een mooie zweefduik (voor Franciska) of een wat minder charmant bommetje (voor Nicole) hopla het tweede rondje in. Halverwege dat rondje brak er echter gedonder uit, en we werden het water uitgehaald of vriendelijk doch zeer dringend verzocht om te keren. Vrij snel stonden alle dames weer op de kant, maar de verwarring was alom. Flinke pechbui met onweer, dit keer…
Na een klein kwartiertje werd omgeroepen dat het zwemonderdeel definitief geschrapt zou worden, en dat de divisiewedstrijd voor de dames werd omgezet in een Bike-Run. Gemengde gevoelens en een hoop heisa als gevolg, maar vooral verwarring over het verdere verloop van de wedstrijd.
Uiteindelijk werden we per team, op volgorde van het teamklassement, met een hele korte tussenpauze van 5 seconden, weggestart uit de wisselzone. Iedereen zat mooi vlot op de fiets en we maakten goed vaart. De wedstrijd was nog steeds een individuele ‘niet-Stayer-wedstrijd’, dus het was zaak om voldoende afstand te houden maar al gauw waren de gaten op het aanloopstuk tussen de eerste paar fietssters redelijk groot. Channah Brandsema van Hellas haalde ons allemaal snel in, maar tot aan de tweede ronde lagen Anne, Franciska en Nicole mooi voorin het veld. Ook Jorinde liet haar fietsbenen spreken en trapte heel hard door. Twee rondjes over het mooie fietsparcours, maar dus ook twee keer de Motieweg en de Holterberg overwinnen. Anne en Nicole reden door een klassieke ‘zonder-parcoursverkenning-oeps-iets-te-hard-van-stapel-op-de-eerste-klim-foutje’ van Nicole na 1 rondje redelijk dicht op elkaar, samen met twee DTC-dames, maar ondanks de tempoverschillen naar boven en beneden was het zaak voldoende afstand te houden. Tof om op de terugweg in het laatste rondje Franciska en Jorinde heel goed voorin te zien, mooi werk!
Als 2e en 3e reden Anne en Nicole Holten voor de laatste door, en we snelden de wisselzone in. Anne ging er als een speer vandoor, voor Nicole is er duidelijk nog werk te doen op wisselgebied… Met haar gebruikelijke turbo liep Anne al snel wat uit en ook de DTC-dame die vlak na mij de wisselzone uitkwam had het tempo er goed in. Anne en Nicole konden op het mooie loopparcours de 2e en 4e plek lang vasthouden – wat gaaf om door het gevulde stadion en een heel gezellig dorpscentrum te rennen! Jammer genoeg kreeg Anne last van kramp en moest ze de DTC-dame voor laten. Maar na 4 rondjes kwamen Anne en Nicole alsnog met een mooie 3e en 4e plek onder de finishboog door, en ook Franciska volgde vlak daarachter op een hele goede 8e plek. Jorinde finishte op een zeer verdienstelijke 30e plek, en kan dus zelfs zonder haar favoriete onderdeel heel goed meekomen in de 1e divisie!
Spannend wat deze resultaten zouden betekenen voor de dag-uitslag en het klassement, want de snelste dame van vandaag kwam van Hellas, maar het leek erop dat de DTC-dames de wedstrijd gewonnen hadden.
De Bike-Run-editie van de OD in Holten werd gewonnen door DTC, Triteam Groningen 2 werd nummer 2 en de dames van Hellas werden 3e. Dus we mochten na een snelle hap het podium op! De prijsuitreiking was in tegenstelling tot bij andere wedstrijden een hele happening. We werden backstage geroepen en pas na een uitgebreide pre-prijsuitreiking-briefing, compleet met looproute-instructies, mochten we plaatsnemen op het ereschavot.
De Triteam-dames gaan hierdoor met een kleine voorsprong van 2 puntjes op Hellas de laatste wedstrijd ingaan. Het duurt nog even voordat die plaatsvindt, want de laatste wedstrijd in de 1e divisie is de team-relay supersprint die op 24 september plaatsvindt. (Zo is er gelukkig nog tijd genoeg om hard op de wissels te trainen…)
